Deze week las ik op LinkedIn een bericht over een vader die niet wilde dat zijn zoon voor een paar euro per uur een ‘dom’ baantje nam. In plaats daarvan kreeg de jongen 100 euro van hem als hij een door pa uitgezocht boek had gelezen en met hem besproken.
Daar zou de jongen veel meer aan hebben, want, zo vond de vader: ‘Een simpel baantje met bijbehorend hongerloontje gaat mijn zoon niks waardevols opleveren.’

 

Bijbaantjes
Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik denk daar toch echt anders over.
Als ik terugdenk aan de bijbaantjes die ik had als scholier en daarna als student, kan ik toch wel zeggen dat ik daar juist heel veel van heb geleerd.

Mijn eerste vakantiebaantje in een stomerij maakte me duidelijk dat het toch wel handig was om na de middelbare school een opleiding te gaan doen. Niet dat ik daaraan twijfelde maar ik zag daar met eigen ogen hoe vervelend sommige vaste medewerkers hun werk daar vonden maar het idee hadden dat ze niet anders konden omdat ze al jong van school waren gegaan.
Verder maakte dat baantje me duidelijk dat ik een fijne sfeer echt belangrijk vond. Die was daar namelijk ver te zoeken. Zowel tijdens het werk als in de pauzes.
Dat maakte dat ik blij was dat ik na de vakantie weer naar school mocht.

 

Inzichten
Tijdens mijn studententijd heb ik nog een tijdje in de thuiszorg gewerkt als poetshulp. Daar kwam ik in aanraking met mensen uit alle lagen van de bevolking. Van arm tot rijk, van hoog- tot laagopgeleid en van warm en gezellig tot koud en kill.
Op een van die adressen waar de bewoonster echt krap bij kas zat, kreeg ik elke keer lauwe opgewarmde koffie (waar ik dan toch geen ‘nee’ op durfde te zeggen want het was goed bedoeld). Van haar leerde ik vervolgens wel hoe ik het beste ramen kon lappen.
Een ander adres was een heel welgesteld gezin in een van de duurste wijken van Utrecht waar de vrouw des huizes telkens als ik even een boodschap voor haar moest doen, wel zes keer zei dat ik niet de voordeursleutel moest kwijtraken.
Niet dat ze daar een reden toe had want ik was nog nooit iets kwijtgeraakt maar van de stress zou het bijna alsnog gebeurd zijn. Na twee weken gaf ze bij het hoofkantoor aan dat ze een andere hulp wilde.
De reden die ze opgaf: ik deed te weinig water in de pan met geschilde aardappels.
Ik was best even van slag dat ik daar niet meer welkom was. Pas later hoorde ik dat geen enkele hulp daar lang bleef.

 

Waardevol?
Verder heb ik nog gewerkt als caissière, als oppas, en bij een huiswerkklas. Geen van alle goed betaald maar ook geen van alle ‘rotbaantjes’.
En overal heb ik iets geleerd. Over wat ik wel en niet leuk vond om te doen, om grenzen te stellen, om te werken met een bepaald doel voor ogen (een racefiets kopen bijvoorbeeld).
Ik leerde om dingen aan te kaarten en niet alles zomaar klakkeloos aan te nemen of te accepteren en vooral ook om kennis te maken met mensen buiten je eigen bubbel/omgeving waarin je bent opgegroeid.
Alleen dat laatste is al super waardevol.

Mijn eigen kinderen heb ik ook altijd gestimuleerd om bijbaantjes te nemen. (trouwens ook om veel boeken te lezen maar dat is helaas net iets minder goed gelukt… 😉 )
Bij de een werd al gauw duidelijk dat het voor haar veel belangrijker is met wie ze werkt dan het werk zelf of de hoogte van het salaris. Het hebben van fijne collega’s is dus voor haar een belangrijke werkvoorwaarde.
Handig om alvast te weten.

Dit soort dingen ontdek je toch echt vooral in de praktijk. Hoe meer ervaringen, hoe beter je jezelf leert kennen en hoe makkelijker het later is om werk te vinden wat goed bij je past.

 

En jij?
Wat heb jij geleerd van je bijbaantje(s)?
Leuk als je dat hieronder deelt!

Mocht jij het trouwens wel eens zijn met de stelling van de vader dat je niks leert van een flutbaantje met een hongerloontje. Dan mag je dat natuurlijk ook laten weten!
Wel met een goed onderbouwde argumentatie natuurlijk. 🙂

 

***********************************************************

 

Je las een blog van Dorine van Bree, loopbaancoach en trainer en eigenaar van ‘De Werkcoach.’
Ik help je ontdekken wat voor werk echt bij je past, bij wie je nu bent en bij wat voor jou belangrijk is.

 

Meer lezen?
Blog: Werkplezier op je 85ste!

Blog: Coachen in ochtendjas?

Blog: Hoe erg is een gat in je cv?

 

4 reacties

  1. Ik werkte in een industriële stomerij en ontmoette daar de bloedmooie roodharige Jenny. We hadden een geweldige tijd buiten de stomerij. Nooit willen missen.

  2. Ik heb genoten van al mijn bijbaantjes. Ik werkte bij Van der Valk, ik werkte als reisleidster, bij een reisbureau waar ik brieven moest typen en waar ik zaken op alfabetische volgorde moest leggen. Eerlijk gezegd: als men mij vraagt waarvan ik het meest heb genoten dan zijn het wel die baantjes geweest. Maar: het had er ook mee te maken dat ik nog weinig verantwoordelijkheid droeg. Dat is nu natuurlijk anders. Wat ik geleerd heb is: tempo maken, aanpakken zonder dat iemand je daar op hoeft te wijzen, de wereld niet zo zwaar zien enz. “ïk zou het zo weer over doen”.

    • Leuk Thecla. Herinneringen aan vakantie- of bijbaantjes zijn vaak de leukste. De wereld niet zo zwaar inzien is wel een mooi inzicht! Hopelijk is dat inzicht wel een beetje gebleven…

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Post comment